Begin 2021 realiseert de directeur van het familiebedrijf in de maakindustrie dat het tijd is voor een verandering. Met de komst van de Corporate Sustainable Reporting Directive (CSRD) en toenemende vragen van klanten en financiers over duurzaamheid, besluit hij dat wachten geen optie meer is. Zijn ambitie reikt ver: tegen 2030 wil hij niet alleen de leidende speler in de branche zijn, maar ook de meest duurzame.
De uitdaging van implementatie
De weg van een ambitieuze visie naar een uitvoerbaar plan is complex. De directeur schakelt hulp in en start op basis van de OK! Methode met een grondige analyse van de huidige situatie en externe trends. In een aantal workshops wordt een stakeholderanalyse gemaakt. De bevindingen worden gebaseerd op de beelden van het MT over de stakeholders. Deze worden tegelijkertijd getoetst in gesprekken met de stakeholders. Dat zijn klanten, leveranciers, maar ook financiers en de accountant. Interne stakeholders worden ook betrokken, van de support staff tot productie. De bevindingen zijn opmerkelijk: binnen het bedrijf bestaan al diverse duurzaamheidsinitiatieven; van het gebruik van gerecycled plastic tot het ontwikkelen van een recyclingproces voor eigen producten. Ook op sociaal vlak blinkt het bedrijf uit, met uitstekende ondersteuning van medewerkers op buitenlandse productielocaties.
Interne bewustwording en communicatie
Deze initiatieven waren bekend bij het managementteam, maar nooit een prioriteit geweest, laat staan dat er intern of extern over gecommuniceerd werd. De directeur ziet hierin direct kansen om het bedrijf mee te krijgen in zijn duurzaamheidsvisie. Want de initiatiefnemers achter deze duurzame en sociale acties, zijn de ambassadeurs waarop hij kan bouwen. Het biedt ook houvast bij het zichtbaar maken van de impact van de duurzaamheidsvisie voor zowel medewerkers als externe stakeholders.
Ondanks de goede voorbeelden, stuit de directeur op interne weerstand, van het MT tot de werkvloer. De perceptie dat duurzaamheid ten koste gaat van commerciële belangen, is sterk. Draagt het inkopen van meer duurzame grondstoffen echt bij aan de toekomstbestendigheid? Doen we niet al genoeg aan de ontwikkeling van de medewerkers? Echter, de integrale analyse van de OK! Methode toont aan dat duurzame keuzes op lange termijn ook de meest rendabele zijn. Ja, op de korte termijn zal inzetten op niet duurzame grondstoffen wellicht een betere bottom line opleveren. Maar over een paar jaar zal dat niet meer zo zijn. Enerzijds zal dit niet meer geaccepteerd worden door de klant. Anderzijds zullen de prijzen waarschijnlijk flink toenemen door de koppeling tussen fossiele brandstoffen en de prijs van de huidige grondstoffen.
Routekaart naar duurzaamheid
Op basis van dat toekomstbeeld, ontwikkelt de directeur samen met het MT een routekaart voor duurzaamheid. Deze routekaart wordt vervolgens bedrijfsbreed besproken, waarbij doelen worden gesteld voor de korte, middellange en lange termijn. Het resultaat is een haalbare en breed gedragen routekaart, waarin de visie is omgezet naar doelen per afdeling en bijbehorende KPI’s waar medewerkers zelf aan bij kunnen dragen. Die concretisering maakt dat het plan gaat leven.
In de strategie is duurzaamheid nu een integraal onderdeel van de bedrijfsvoering. Daarmee werkt het bedrijf al aan de onderdelen die in de CSRD worden gevraagd. Dat maakt het voldoen aan CSRD vele malen makkelijker. Het is een kwestie van het aanvullen van de overige onderdelen.
De gehele blogserie is gepubliceerd op de website van de Nederlandse vereniging van commissarissen & directeuren (NCD).
Wilt u meer weten over hoe u een toekomstbestendig businessmodel voor uw onderneming realiseert? Neem contact met Rob Westerdijk van Organisatie-Kundig of Dwayne van der Klugt van KplusV om verder te praten.
